عصر روز سه‌شنبه، شرکت آنتروپیک پخش زنده‌ای با عنوان «کلود پوکمون بازی می‌کند» را در پلتفرم توییچ آغاز کرد. در این پخش زنده، جدیدترین مدل هوش مصنوعی این شرکت، یعنی کلود ۳.۷ سونت، بازی پوکمون رد را اجرا می‌کند. این ابتکار به آزمایشی جذاب تبدیل شده است که هم قابلیت‌های فناوری هوش مصنوعی مدرن را به نمایش می‌گذارد و هم بازتاب‌های کاربران را در معرض دید قرار می‌دهد.
پژوهشگران حوزه هوش مصنوعی از بازی‌های ویدیویی متنوعی، از جمله استریت فایتر و پیکشنری، برای ارزیابی مدل‌های جدید بهره برده‌اند — غالباً با هدف سرگرمی بیش از کاربرد عملی. با این حال، آنتروپیک اعلام کرده است که پوکمون برای کلود ۳.۷ سونت معیاری سودمند بوده، زیرا این مدل قادر است به‌طور مؤثری معماهای موجود در بازی را حل کرده و «استدلال» کند.
مشابه مدل‌های او۳-مینی از اوپن‌ای‌آی و آر۱ از دیپ‌سیک، کلود ۳.۷ سونت نیز می‌تواند با استفاده از «استدلال» چالش‌های دشوار را پشت سر بگذارد، مانند انجام بازی ویدیویی‌ای که برای کودکان طراحی شده است. در حالی که مدل پیشین فاقد توانایی استدلال، یعنی کلود ۳.۵ سونت، در همان مراحل ابتدایی پوکمون رد ناکام ماند و نتوانست از خانه بازیکن در پالت تاون خارج شود، کلود ۳.۷ سونت موفق شد سه نشان رهبر جیم را کسب کند.
منبع تصویر: کلود در توییچ پوکمون بازی می‌کند
با این حال، نسخه جدید کلود همچنان با موانعی مواجه می‌شود. چند ساعت پس از آغاز پخش زنده در توییچ، این مدل در برابر یک دیوار سنگی متوقف شد و با وجود تلاش‌های بسیار، نتوانست از آن عبور کند.
یکی از کاربران توییچ این موقعیت را چنین توصیف کرد: «چه کسی پیروز می‌شود؟ یک هوش مصنوعی کامپیوتری که هزاران ساعت برای برنامه‌نویسی آن صرف شده یا یک دیوار سنگی؟»
در نهایت، کلود دریافت که می‌تواند از کنار دیوار عبور کند.
از یک سو، مشاهده اینکه کلود در بازی پوکمون رد با سرعتی مشابه اسلوپوک پیش می‌رود و هر گام را با تأملی طولانی استدلال می‌کند، تا حدی خسته‌کننده است. اما از سوی دیگر، این فرایند به شکلی شگفت‌انگیز جذابیت دارد. در سمت چپ صفحه پخش، فرآیند «تفکر» کلود نمایش داده می‌شود و در سمت راست، گیم‌پلی به‌صورت زنده ارائه می‌گردد.
در مقطعی، کلود تلاش کرد پروفسور اوک را در آزمایشگاهش پیدا کند، اما حضور شخصیت‌های غیرقابل‌کنترل دیگر (NPCها) در صحنه باعث سردرگمی‌اش شد.
کلود نوشت: «متوجه شدم که یک شخصیت جدید در پایین‌تر از من ظاهر شده است — شخصیتی با موهای سیاه و آنچه به نظر می‌رسد یک روپوش سفید باشد، در مختصات (۲, ۱۰). شاید این پروفسور اوک باشد! اجازه دهید به سمت پایین بروم و با او صحبت کنم.»
سپس کلود به‌اشتباه با یک NPC دیگر که پیش‌تر چندین بار با او گفت‌وگو کرده بود و پروفسور نبود، وارد تعامل شد. برخی از بیش از هزار نفری که در چت توییچ حضور داشتند، شروع به ابراز ناراحتی کردند. با این حال، کسانی که بیش از چند دقیقه به تماشای پخش نشسته بودند، نگرانی کمتری نشان دادند.
یکی از کاربران در چت نوشت: «دوستان، آرام باشید. پیش از این هم نزدیک به ۱۰ بار از آزمایشگاه اوک خارج شدیم و دوباره وارد شدیم تا بفهمیم چگونه باید ادامه دهیم.»
برای کاربران قدیمی توییچ، ساختار پخش زنده آنتروپیک ممکن است حس نوستالژی را برانگیزد. بیش از یک دهه پیش، میلیون‌ها نفر در یک آزمایش اجتماعی آنلاین بی‌سابقه به نام «توییچ پوکمون بازی می‌کند» تلاش کردند به‌طور همزمان بازی پوکمون رد را انجام دهند. هر کاربر می‌توانست از طریق چت توییچ شخصیت بازیکن را کنترل کند که نتیجه آن، گیم‌پلی‌ای به‌طور قابل پیش‌بینی آشوبناک بود.
برخی از پژوهشگران هوش مصنوعی از «توییچ پوکمون بازی می‌کند» به‌عنوان منبعی برای الهام‌گیری در تحقیقات خود یاد کرده‌اند. در اکتبر ۲۰۲۳، پیتر ویدِن، مهندس نرم‌افزار مستقر در سیاتل، ویدیویی را در یوتیوب منتشر کرد که در آن توضیح داده بود چگونه یک الگوریتم یادگیری تقویتی را برای انجام بازی پوکمون آموزش داده است. هوش مصنوعی او بیش از ۵۰ هزار ساعت به بازی پرداخت تا سرانجام توانست مسیر پیشرفت در بازی را فرا بگیرد. یکی از چالش‌ها این بود که هوش مصنوعی ترجیح می‌داد به تماشای مناظر پیکسلی بپردازد تا اینکه بازی را به‌طور جدی پیش ببرد.
بازسازی‌های مبتنی بر هوش مصنوعی از «توییچ پوکمون بازی می‌کند»، مانند کارهای ویدِن و آنتروپیک، سرگرم‌کننده هستند، اما در عین حال اندکی حس اندوه را نیز به همراه دارند. پخش اصلی، لحظه‌ای تعیین‌کننده در تاریخ توییچ بود، زیرا افراد را به شکلی غیرمنتظره گرد هم آورد. همه در یک تیم بودند و برای هدفی مشترک تلاش می‌کردند: اینکه شخصیت بازیکن از چرخیدن بی‌هدف دست بکشد و واقعاً در بازی پیشرفت کند.
در سال ۲۰۲۵، به نظر می‌رسد دیگر هم‌تیمی نیستیم، بلکه تماشاگرانی هستیم که یک مدل هوش مصنوعی را نظاره می‌کنیم که تلاش دارد بازی‌ای را انجام دهد؛ بازی‌ای که بسیاری از ما در پنج‌سالگی به‌راحتی آن را آموختیم. این نمونه‌ای کوچک از روندی بزرگ‌تر است که با پیشرفت هوش مصنوعی شکل گرفته: تجربه‌های آنلاین ما از فعالیت‌های جمعی و مشترک به سمت تجربه‌هایی انفرادی‌تر در حال حرکت هستند.
