بن وینسون سوم، رئیس دانشگاه هاوارد، روز دوشنبه در سخنرانی سالانه کارل تیلور کامپتون در MIT، با ارائه دیدگاه‌های خود، خواستار توسعه هوش مصنوعی “با خرد” شد.
این سخنرانی گسترده، مجموعه‌ای از پرسش‌های عمیق درباره آرمان‌ها و عملکردهای انسانی ما را مطرح کرد و بر این دیدگاه استوار بود که به گفته وینسون، “پیشرفت فناوری باید در خدمت بشریت باشد، نه برعکس.”
وینسون در طول سخنان خود، دیدگاه‌هایی را در مورد تصور ما از خود به عنوان موجودات عاقل، تأثیر انقلاب‌های فناوری بر وظایف، مشاغل و جامعه انسانی، و ارزش‌ها و اخلاقیاتی که می‌خواهیم زندگی و ساختار اجتماعی ما منعکس کننده آن باشند، ارائه کرد.
وینسون گفت: “فیلسوفانی مانند سیسرون استدلال می‌کنند که زندگی خوب بر محور پیگیری فضیلت و خرد است. آیا هوش مصنوعی می‌تواند پیگیری فضیلت و خرد را در ما تقویت کند؟ آیا خطر خودکارسازی جنبه‌های حیاتی تفکر انسانی را دارد؟ آیا جهانی که به طور فزاینده‌ای برای تصمیم‌گیری و آفرینش هنری و حتی تأملات اخلاقی به هوش مصنوعی متکی است، نشان‌دهنده یک جامعه پیشرفته‌تر است؟ یا نشان‌دهنده تسلیم خاموش عاملیت انسانی است؟”
سخنرانی وینسون با عنوان “هوش مصنوعی در عصر پس از عقل: گفتمانی درباره پرسش‌های اساسی انسانی”، برای مخاطبان زیادی در مرکز کنفرانس سامبرگ MIT ایراد شد.
او همچنین پیشنهاد کرد که دانشگاه‌ها می‌توانند به عنوان یک “قطب‌نمای فکری” در توسعه هوش مصنوعی عمل کنند، واقع‌گرایی و ویژگی‌های خاص را به این موضوع بیاورند و “خطرات واقعی را از ترس‌های گمانه‌زنی جدا کنند، اطمینان حاصل کنند که هوش مصنوعی نه شیطانی جلوه داده شود و نه کورکورانه پذیرفته شود، بلکه با خرد، با نظارت اخلاقی و با سازگاری اجتماعی توسعه یابد.”
مجموعه سخنرانی‌های کامپتون در سال ۱۹۵۷ به افتخار کارل تیلور کامپتون، نهمین رئیس MIT از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۴۸ و رئیس هیئت مدیره MIT از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۴، معرفی شد.
سالی ای. کورنبلوث، رئیس MIT، در سخنان مقدماتی خود خاطرنشان کرد که کامپتون “به موسسه کمک کرد تا از یک مدرسه فنی برجسته برای آموزش مهندسان عملی به یک دانشگاه جهانی واقعاً بزرگ تبدیل شود. رئیس کامپتون، یک فیزیکدان مشهور، تمرکز جدیدی بر تحقیقات علمی بنیادی ایجاد کرد و علم را به شریک برابر مهندسی در MIT تبدیل کرد.”
کورنبلوث افزود: “فراتر از آن، او در طول جنگ به اختراع مشارکت بین دولت فدرال و دانشگاه‌های تحقیقاتی آمریکا کمک کرد.”
کورنبلوث در معرفی وینسون، او را یک رهبر دانشگاهی توصیف کرد که “حس فوق‌العاده‌ای از انرژی، مثبت‌نگری و حرکت رو به جلو” را القا می‌کند.
وینسون در سپتامبر ۲۰۲۳ رئیس دانشگاه هاوارد شد و پیش از آن به عنوان معاون آموزشی و معاون اجرایی دانشگاه کیس وسترن رزرو، رئیس دانشکده هنر و علوم دانشگاه جورج واشنگتن و معاون رئیس برای مراکز، مطالعات بین‌رشته‌ای و تحصیلات تکمیلی در دانشگاه جانز هاپکینز خدمت کرده بود. وینسون، یک مورخ که به مطالعه پراکندگی آفریقایی‌ها در آمریکای لاتین پرداخته است، عضو آکادمی هنر و علوم آمریکا و رئیس سابق انجمن تاریخی آمریکا است.
وینسون با استفاده از تاریخ به عنوان راهنما، پیشنهاد کرد که هوش مصنوعی پتانسیل تأثیرگذاری اساسی بر جامعه و اقتصاد را دارد، حتی اگر نتواند تمام پیشرفت‌هایی را که تصور می‌شود به ارمغان بیاورد.
وینسون در مورد هوش مصنوعی گفت: “این به عنوان یک آزمون رورشاخ برای عمیق‌ترین امیدها و اضطراب‌های جامعه عمل می‌کند. خوش‌بین‌ها آن را به عنوان یک انقلاب بهره‌وری و جهشی در تکامل انسان می‌بینند، در حالی که بدبین‌ها از نظارت جمعی، تعصب، جابجایی شغلی و حتی خطر وجودی هشدار می‌دهند. واقعیت، همانطور که تاریخ نشان می‌دهد، احتمالاً جایی در این بین خواهد بود. هوش مصنوعی احتمالاً از طریق چرخه‌ای از انتظارات متورم، سرخوردگی و الهام عمل‌گرایانه نهایی تکامل خواهد یافت.”
با این حال، وینسون پیشنهاد کرد که تفاوت‌های اساسی بین هوش مصنوعی و برخی از جهش‌های فناوری قبلی ما – انقلاب صنعتی، انقلاب الکتریکی و انقلاب دیجیتال، از جمله دیگران – وجود دارد.
وینسون گفت: “برخلاف فناوری‌های قبلی که نیروی کار انسانی را گسترش داده‌اند، هوش مصنوعی هدف خود را بر شناخت، خلاقیت، تصمیم‌گیری و حتی هوش هیجانی متمرکز می‌کند.”
وینسون گفت که در همه موارد، مردم باید در مورد تأثیرات عمیقی که تغییرات فناوری می‌تواند بر جامعه داشته باشد، فعالانه بحث کنند: “هوش مصنوعی فقط در مورد پیشرفت فناوری نیست، بلکه در مورد قدرت، در مورد عدالت و در مورد جوهره معنای انسان بودن است.”
در چند نوبت، سخنان وینسون به موضوع آموزش و تأثیر هوش مصنوعی بازگشت. هاوارد، یکی از برترین کالج‌ها و دانشگاه‌های تاریخی سیاه‌پوستان کشور، اخیراً به عنوان دانشگاهی با سطح بسیار بالایی از فعالیت‌های تحقیقاتی، رتبه R1 را کسب کرده است. در عین حال، برنامه‌های پررونقی در علوم انسانی و علوم اجتماعی دارد که به شناخت و تحقیق فردی متکی هستند.
اما وینسون خاطرنشان کرد، فرض کنید که هوش مصنوعی در نهایت بخشی از پژوهش‌های علوم انسانی را جابجا کند. او پرسید: “آیا جهانی با علوم انسانی کمتر واقعاً نشان‌دهنده پیشرفت بشری است؟”
وینسون در مجموع پیشنهاد کرد که با پیشرفت هوش مصنوعی، ما مسئولیت داریم که با پیشرفت‌ها و پتانسیل‌های این حوزه درگیر شویم و در عین حال ارزش‌های روزمره انسانی را در نظر داشته باشیم.
وینسون گفت: “بیایید جهان را در این عصر تحول‌آفرین با خرد بیشتر، با دوراندیشی و با تعهدی راسخ به خیر جمعی هدایت کنیم. این فقط یک لحظه فناوری نیست. لحظه‌ای است که نیازمند نوعی شجاعت فکری و تخیل اخلاقی است. با هم، می‌توانیم آینده‌ای با هوش مصنوعی شکل دهیم که کرامت همگان را پاس بدارد و در عین حال، آرمان‌های خود بشریت را پیش ببرد.”
منبع: اخبار MIT
